ഏകാന്തന്റെ മനസ്സ്

തമസ്സാണീഹം

വന്നിടുന്നെവിടെ നിന്നോ

അർക്കഹസ്തങ്ങൾ

തമസ്സിനെ പുൽകാൻ

പ്രഭാപൂരിതമായി ഭൂമി

ഋതുമതിയാം യുവതിയെ പോൽ

ഞാനും ഉണരുകയാണു

അന്ധകാരമാമീ

കാഞ്ചന തടവറയിൽ

ഉറക്കമായിരുന്നിത്രയും കാലം

ഇനി ഉണരണം..

ഉണരാതെ പറ്റില്ല

ഹാ! കൊതിയുണ്ടെനിക്ക്

ഈ വിഹായസ്സിൽ

പാറിപ്പറന്നു നടക്കാൻ

കൊതിമാത്രമാണത്

ഈ ഭൂവിൽ ഞാനിന്നും

തടവുകാരി

ഇന്നലെയോളം ഞാൻ

കളിച്ചു വളർന്നോരെൻ കളിസ്ഥലം

എനിക്കന്യമായ് മാറി

ശോകമാണിഹത്തിലെന്നാലും

മിഴിനീരില്ലെനിക്ക് തെല്ലും

ഇല്ല മരുന്നെനിക്കെന്നറിയാമെങ്കിലും

ആശിച്ചിരുന്നു ഞാൻ ഒരുപാട്

ഒരിത്തിരി നേരം കൂടി .. ഈ ഭൂവിൽ

ഹാ.. കഷ്ടം

എൻ ചിറകുകൾ എനിക്കന്യം

ഈ കൂട്ടിൽ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാണ്

വ്യഥയാൽ നിയന്ത്രിതമാം മനസ്സുമായ്

അറ്റ കൈകളാൽ

പറക്കവയ്യാതെ

നീറുന്നമനസ്സുമായി ഞാൻ

പ്രയാണം (ഒന്നും പറയാതെ മറഞ്ഞു പോയവർക്കു വേണ്ടി)

ഇരുട്ടാണിവിടം

തേടുകയാണു ഞാൻ മറ്റൊരു പകലിനെ

ഈ നനുത്ത തണുപ്പിൽ

പുതഞ്ഞു കിടക്കുമ്പോഴും

കാലാന്ത്യമാണിത്

മാറ്റി ഞാൻ മനുജജന്മമാമീ പുതപ്പിനെ

എഴുതാൻ എൻ പേര്

ചരിത്രത്തിൽ തങ്കലിപികളാൽ

അറിയില്ലെനിക്കിപ്പോഴും

ഇതോ ! എൻ ജീവിതാന്ത്യം

നിമിനേരം കൂടി മതി

എനിക്കെൻ പുനർജ്ജന്മം പുൽകുവാൻ

മൂകമാണിവിടമെങ്കിലും

കേൾപ്പൂ ഞാനെവിടെയോ

ശോകം നിറയും

യാത്രാമൊഴികൾ

പോകുകയാണു ഞാൻ

മറുതീരം തേടി

വീണ്ടും കാണുമെന്ന

ശുഭഃ പ്രതീക്ഷയോടെ.